Τελικά, μ’ αυτά που ζούμε από άεργους κι επαγγελματίες
πολιτικούς, μόνο μια λύση υπάρχει για να σιγουρευτούμε ότι οι εκλεγμένοι ξέρουν
πώς ΑΛΗΘΙΝΑ βγαίνει το χρήμα του απλού κοσμάκη
Γράφει ο Νάσος
Παπαχριστόδουλος
Τι λέτε; Δεν χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις ώστε να
σιγουρευτούμε ότι οι αιρετοί μας, κατανοούν πλήρως πως βγαίνει ΑΛΗΘΙΝΑ το χρήμα
του απλού κοσμάκη, άρα και του...κράτους;
Δεν χρειάζεται να είμαστε σίγουροι ότι έχουν καταλάβει «πόσα
απίδια χωράει ο σάκος τους» πριν κατέβουν στις όποιες εκλογές για διεκδίκηση
Κοινοβουλευτικής, Ευρωκοινοβουλευτικής ή Αυτοδιοικητικής θέσης;
Τι θα λέγατε αν έμπαιναν κάποιες προϋποθέσεις εκλογιμότητας
στους διεκδικητές της εξουσίας?
Πρώτον: Να
έχει...
επιχειρήσει στην Ελλάδα, για μια τουλάχιστον 5ετία, με οποιοδήποτε τρόπο
και σε οποιοδήποτε τομέα.
Δεύτερον:
Κατά τη διάρκεια του επιχειρείν, ο τζίρος από κρατικές δουλειές και επιδοτήσεις
να ΜΗΝ ξεπερνά σωρευτικά το 20%.
Τρίτον:
Ελεύθερο επάγγελμα δικηγόρου, γιατρού, λογιστή, συμβούλου κλπ, να απαιτεί
χρονικά τριπλάσια ενασχόληση (δηλ. 15 έτη).
Τέταρτον:
(και βασικότερο) Πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους, να στέλνονται για ετήσια
μετεκπαίδευση, με τον τοπικό μέσο βασικό μισθό, σε χώρες που ήδη εφαρμόζεται ο υπαρκτός σοσιαλισμός ή ότι στο πιο
κοντινό του… Ξέρετε, σε μια απ’ τις χώρες που θαυμάζουν κι ονειρεύονται οι
προοδευτικοί, αλλά κανείς φτωχός ή πλούσιος, δεν θέλει να μεταναστεύσει εκεί.
Στην τελική, αν δεν
έχεις δουλέψει ούτε περίπτερο ρε φίλε, πως θέλεις να επιβάλεις και να
διαχειριστείς τους φόρους μας;
Είπαμε: Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
ΥΓ. Και μια
ψυχιατρική γνωμάτευση, δεν θα ενοχλούσε σίγουρα!
