«Ο
Κοινοβουλευτισμός βγαίνοντας από μια μεγάλη δοκιμασία της χώρας, προσπαθεί να
σταθεί στα πόδια του…»
Από… σαράντα κύματα
έχει περάσει ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα, που όμως παρά τις παθογένειές του
στο πέρασμα των χρόνων, δεν παύει να αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
Ένας χρόνος και κάτι μας χωρίζει από τον επετειακό εορτασμό των 200 χρόνων από
την επανάσταση του 1821 και κρίνεται επιτακτικό περισσότερο ποτέ, πολιτικοί και
πολίτες να…
ξαναγνωριστούν με το σημερινό κοινοβουλευτικό σύστημα, διορθώνοντας
τα κακώς κείμενα που έχουν γερά εδραιωθεί μέσα στα χρόνια.
Με βαθιές ρίζες…
Ποια είναι αυτά; Πρώτα απ’ όλα το πελατειακό – κομματικό Κράτος, οι ρίζες
του οποίου είναι βαθιές, αφού συστηματικά καλλιεργήθηκε από τους εκάστοτε
κυβερνώντες και φυσικά γιγαντώθηκε την περίοδο της οικονομικής κρίσης, όπως
τονίστηκε και σε ημερίδα με τίτλο «Ελληνικός κοινοβουλευτισμός: κληρονομιές και
προοπτικές» που διοργανώθηκε προχθές στην Ελληνική Βουλή.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, αναφερόμενος στο «τέρας», όπως το
χαρακτήρισε, του πελατειακού συστήματος, τόνισε: «Με βάση την τελευταία έκθεση
του ΑΣΕΠ που έλαβα πριν λίγες ημέρες, ο νόμος Πεπονή, από το 1994 μέχρι το 2018
έχει αλλάξει 145 φορές, ξεπερνώντας ακόμη και τους φορολογικούς νόμους! Όλες αυτές
οι αλλαγές δείχνουν πόσο απροσάρμοστοι είμαστε στην εμπέδωση, μια και καλή,
ενός αντικειμενικού συστήματος». Όπως επεσήμανε, «τώρα είναι η ώρα όχι για τη
στροφή αλλά για την κατάκτηση της κανονικότητας και αυτή έχει να κάνει με τη
χαριστική βολή που καλούμαστε να δώσουμε στο κατάλοιπο του πελατειακού
συστήματος, το οποίο διατηρήθηκε οικειοθελώς και γιγαντώθηκε εν πλήρη
δημοκρατία και ταρακουνήθηκε τόσο ισχυρά από την πρόσφατη χρεοκοπία».
Συναρπαστικά αποτελέσματα
Συναρπαστικά αποτελέσματα
Με τον γνωστό καθηλωτικό λόγο του ο Γιαννιώτης πολιτικός περιέγραψε τις
διακυμάνσεις μέσα από τις οποίες πέρασε ο κοινοβουλευτισμός στη χώρα μας,
παραθέτοντας διάφορα ιστορικά στοιχεία και καταλήγοντας πως «μέσα από τη
γοητεία αλλά και την αμαύρωσή του πολλές φορές, ο κοινοβουλευτισμός έδωσε συναρπαστικά
αποτελέσματα για την αλλαγή της εικόνας της χώρας και οι κοινοβουλευτικοί
άνδρες που δεν είναι τόσο γνωστοί σήμερα ή που δεν μιλάμε πολύ γι’ αυτούς,
έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στην αλλαγή αυτή».
Η γοητευτική πλευρά…
Αναφερόμενος στη σημερινή εποχή, ο κ. Τασούλας τόνισε πως «ο κοινοβουλευτισμός
δεν είναι αυτό που η κρίση τον κατάντησε να θεωρείται από πολλούς, δηλαδή μια
φασαρία ή ένας ατέρμων καβγάς ο οποίος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτοί που
τον κάνουν είναι όλοι ίδιοι. Ο κοινοβουλευτισμός είναι η μετατροπή σχεδίων και
πολιτικών προγραμμάτων σε έργα που αλλάζουν τη ζωή μιας χώρας και ενός λαού.
Αυτό είναι ακριβώς το στοίχημα, για όσους από εμάς θέλουμε να επαναφέρουμε την
αναγνώριση του κοινοβουλευτισμού στις συνειδήσεις του κόσμου. Αυτή είναι και η
πιο γοητευτική πλευρά του κοινοβουλευτισμού».
Ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Τασούλας τόνισε με έμφαση: «Είμαστε εδώ
για να υποστούμε τη δοκιμασία της αμφισβήτησης σε όσα λέμε, αλλά δεν υπάρχει
αμφιβολία ότι αυτά τα σχεδόν 200 χρόνια όλη η εξέλιξη της χώρας έγινε κάτω από
το φως του κοινοβουλευτισμού και της λαϊκής κυριαρχίας».
Στη συζήτηση συμμετείχαν οι ομότιμοι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος
Αλιβιζάτος και Ηλίας Νικολακόπουλος, οι οποίοι έκαναν μια λεπτομερή αναδρομή
στις ιστορικές καταβολές και τη μακρά πορεία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού,
ιχνηλατώντας τις προοπτικές του αλλά και τις προκλήσεις που καλείται να
αντιμετωπίσει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον του
21ου αιώνα.
Η Φώφη Γεννηματά
Σ’ αυτό το πλαίσιο ενδιαφέρον είχε και η τοποθέτηση της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ
Φ. Γεννηματά, η οποία ερωτηθείσα σε συνέντευξή της για το ποια ιδέα εάν
εφαρμοστεί, θα οδηγήσει την Ελλάδα πολλά βήματα μπροστά, ανέφερε: «το αξιόπιστο
και αποτελεσματικό κράτος, κράτος ανοιχτό στους πολίτες. Η ψηφιοποίηση είναι
μια παράμετρος, η διαφάνεια είναι η δεύτερη, η αξιολόγηση και αξιοκρατία είναι
η τρίτη, η αποκέντρωση η τέταρτη.
»…Είναι μια προσπάθεια που απαιτεί πολλά περισσότερα από τεχνικά δελτία και
εμπειρογνώμονες από το εξωτερικό. Είναι μια εθνική υπόθεση, που θέλει τη
βοήθεια όλων και κυρίως, ένα εθνικό σχέδιο σε βάθος χρόνου…».
* * *
Ο διαχωρισμός σε «δικά μας» και «δικά σας» παιδιά, ισχύει εδώ και πολλές
δεκαετίες, καταστάσεις μάλιστα που έχουν διακωμωδηθεί και μέσα από τον παλιό
ελληνικό κινηματογράφο. Ποιος δεν θυμάται τον περίφημο Κωνσταντάρα να υποδύεται
τον Υπουργό Μαυρογιαλούρο, συνώνυμο του ρουσφετιού και της… ρεμούλας;
Αναμφίβολα πρόκειται για οικεία μορφή, αφού το ίδιο συμβαίνει ακόμη και σήμερα.
Οι πολιτικοί υπόσχονται προεκλογικά λαγούς με πετραχήλια, οι ψηφοφόροι ανταποκρίνονται
και πάει λέγοντας…
Όπως και να’ χει το ζητούμενο σήμερα είναι ν’ αλλάξει αυτή η νοοτροπία και να
μπει η χώρα σε μια διαφορετική κουλτούρα, όπου η αξιοκρατία και η ίση
μεταχείριση να γίνεται πράξη.
πηγή: ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
