Μια
ακόμη δημοτική επιχείρηση ενδέχεται πολύ σύντομα να πάρει τον δρόμο της
εκκαθάρισης και να σταματήσει πλήρως την λειτουργία της
Ο λόγος
για τη Δημοτική Επιχείρηση Λίμνης
Ιωαννίνων, που τα τελευταία χρόνια υπολειτουργεί, αποδεικνύοντας, για μια
ακόμη φορά, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπορεί πλέον να παίξει το ρόλο του
επιχειρηματία, ειδικά σε τόσο εξειδικευμένα αντικείμενα όπως αυτό της εκτροφής
αλιευμάτων.
Οριστικές αποφάσεις δεν έχουν ακόμη ληφθεί και το αμέσως επόμενο
διάστημα αναμένεται να αρχίσει...
ο διάλογος για πιθανές εναλλακτικές λύσεις.
Η ΔΕΛΙ διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο τα προηγούμενα χρόνια, μέσα σε
διαφορετικές συνθήκες και αποτελεί έναν από τους ελάχιστους, αν όχι τον
μοναδικό σταθμό στην Ελλάδα, που ασχολείται με την εκτροφή γόνων ψαριών του
γλυκού νερού. Διέθετε σύγχρονο και μεγάλης αξίας εξοπλισμό, άρτιες
εγκαταστάσεις και, το πιο σημαντικό, τεχνογνωσία. Όλα αυτά θα μπορούσαν να
αξιοποιηθούν για το άνοιγμα νέων αγορών, ακόμη και στο εξωτερικό και η πώληση
γόνων, εμπορεύσιμων ψαριών, όπως τα κυπρινοειδή, να αποφέρουν κέρδος για τον
Δήμο, που είναι ο βασικός μέτοχος, αλλά και την πόλη.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η ΔΕΛΙ αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα
βιωσιμότητας, καταγράφει ελάχιστους τζίρους, οι εγκαταστάσεις έχουν απομειωθεί
και χρήζουν σοβαρών παρεμβάσεων, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια τουλάχιστον, δεν
υπάρχει ούτε δείγμα επιχειρησιακού σχεδιασμού, ως οφείλει να έχει κάθε
επιχείρηση του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα.
Παράλληλα, δεν έχει κανένα μόνιμο εργαζόμενο, ενώ τα δύο άτομα που
εργάζονταν τα τελευταία χρόνια ως εξωτερικοί συνεργάτες και ουσιαστικά είχαν
αναλάβει την λειτουργία της επιχείρησης, δεν μπορούν να αναστρέψουν την
κατάσταση και ουσιαστικά δεν έχουν αντικείμενο.
Σε ετήσια βάση υπολογίζεται ότι το κόστος για την στοιχειώδη λειτουργία του
είναι μόλις 30.000 ευρώ, ωστόσο, ο τζίρος του τις τελευταίες δύο χρήσεις δεν
ξεπέρασε τις 15.000 ευρώ και ο Δήμος, πλέον, λόγω της νομοθεσίας αλλά και της
οικονομικής κατάστασης, δεν δύναται να συνεισφέρει οικονομικά.
Μόνη παραγγελία αυτή τη στιγμή, μικρή σε ποσότητα και αξία, είναι αυτή των
ψαράδων του Νησιού, που αποτελούν τους πιο πιστούς, αλλά και τους τελευταίους
εναπομείναντες πελάτες της ΔΕΛΙ. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν πλέον πελάτες για
το προϊόν που παράγει, αν σκεφτεί κανείς, ότι οι βασικοί πελάτες όλα τα προηγούμενα
χρόνια δηλαδή, η τοπική αυτοδιοίκηση, (Δήμοι και Περιφέρειες, Νομαρχίες ακόμη
παλαιότερα), που ζητούσαν γόνο για εμπλουτισμούς, σήμερα δεν έχουν την
οικονομική δυνατότητα για τέτοιες δράσεις.
Προς αναζήτηση λύσεων
Η εκκαθάριση φαντάζει ως το πιο πιθανό σενάριο, χωρίς αυτό να σημαίνει
πως δεν αναζητούνται οι εναλλακτικές λύσεις για να κρατηθεί ως επιχείρηση,
ακόμη και με άλλο ιδιοκτήτη, πέρα από τον Δήμο, που, όπως έχει αναδειχθεί και
σε άλλες περιπτώσεις, δεν είναι σε θέση να αναπτύξει με τέτοια επιχειρηματική
δραστηριότητα.
Ίσως η βέλτιστη λύση θα ήταν να υπάρξει ενδιαφέρον για την επιχείρηση από
κάποιον επενδυτή, προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις
εκσυγχρονισμού και να λειτουργήσει μια μονάδα, πιθανώς στρεφόμενη σε νέα
αλιεύματα που είναι πιο ελκυστικά για την αγορά ή ακόμη και αναζητώντας αγορές
του εξωτερικού όπου υπάρχει ενδιαφέρον.
Αυτό θα αποτελούσε μια λύση προς όφελος της πόλης από οικονομική άποψη αλλά και
για να μην χαθούν οι εγκαταστάσεις, ούτε η τεχνογνωσία, που αναπτύχθηκε όλα
αυτά τα χρόνια.
Είναι σαφές, πως ο δήμος Ιωαννιτών, δύσκολα θα μπορούσε να αναλάβει να
«επανεκκινήσει» την δραστηριότητα μια τέτοιας επιχείρησης, καθώς απαιτείται
χρόνος αλλά κυρίως χρήμα, που δεν διαθέτει, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, όταν
ακόμη και η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι εξαιρετικά δυσχερής.
Ακόμη βέβαια και σε περίπτωση εκκαθάρισης, θα πρέπει να βρεθεί ο καλύτερος
τρόπος διαχείρισης του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων. Προτάσεις για το τι θα
μπορούσε να φιλοξενηθεί στον χώρο της ΔΕΛΙ έχουν γίνει στο παρελθόν και είναι
βέβαιο ότι θα γίνουν και όταν «ανοίξει» η συζήτηση εντός των θεσμοθετημένων
οργάνων, όπως το Διοικητικό Συμβούλιο της επιχείρησης. Για παράδειγμα, υπήρξε
παλαιότερα μια πρόταση για την δημιουργία ενυδρείου με ψάρια της Λίμνης, αλλά
και προτάσεις για αξιοποίηση του κτιρίου από φορείς που σχετίζονται με την
Παμβώτιδα, όπως ο Φορέας Διαχείρισης της Λίμνης.
Σύντομα λοιπόν, η Γενική Συνέλευση της επιχείρησης θα κληθεί να λάβει οριστικές
αποφάσεις και να «ζυγίσει» μια επιχείρηση που είχε τα φόντα να διαδραματίσει
έναν σημαντικό ρόλο στην τοπική ανάπτυξη και οικονομία και σε αυτό που είναι
σήμερα, δηλ. εγκαταστάσεις που σιγά-σιγά αρχίζουν να ρημάζουν.
