Πολυτεχνείο, μια υπόθεση για Βλάχους

«Βλάχοι όλοι περίπου* οι Μεγάλοι Εθνικοί ευεργέτες πλην του Συγγρού»  

Το 1836 με διάταγμα του Όθωνα ιδρύεται μια σχολή που λειτουργούσε μόνο τις Κυριακές και εξειδίκευε τεχνίτες οπως μαστόρους, οικοδόμους, αρχιμαστόρους.  

Είναι πολύ σημαντικό ότι ακόμα και για ειδικότητες οπως είναι οι οικοδόμοι, οι χτίστες κλπ, προβλέπεται να...

έχουν γνώσεις πράγμα που σημαίνει οτι θα υποβάλλονταν οι ενδιαφερόμενοι σε εκπαίδευση για να ασκήσουν το επάγγελμα τους , είναι ισως οι πρώτες επαγγελματικές πιστοποιήσεις του ελληνικού κράτους . Η βασική σκέψη ήταν να υπάρχει ένα είδος άδειας για κάθε επάγγελμα . Η ιδέα βασίστηκε στον Βαυαρικό τρόπο εξέλιξης των επαγγελμάτων με την ελπίδα οτι θα τελεσφορούσε και στην Ελλάδα.

Έτσι ξεκίνησε σταδιακά και απο εκει προήλθε το σημερινό Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το σχολείο αυτό λειτούργησε με την αρχική μορφή του μέχρι το 1843. Μετά το σύνταγμα του 1844 το σχολείο διαμορφώθηκε σε ίδρυμα, όπου η παράδοση μαθημάτων ήταν πια καθημερινή και χωρίστηκε σε δύο τμήματα:

Α)Βιομηχανικών Τεχνών Β) Καλών Τεχνών

Η ανέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια υπόθεση που χρειάστηκε οικονομική βοήθεια μεγάλη και ασφαλώς ήταν αδύνατον το Ελληνικό κράτος να ανταπεξέλθει . Έτσι αυτοί που βοήθησαν και συνέδραμαν ήταν οι Γεώργιος Aβέρωφ, N. Στουρνάρης , E. Tοσίτσας, των οποίων η γενέτειρα ήταν το Mέτσοβο και όλοι ήταν Βλάχοι. 

Προκαλεί κατάπληξη σε όσους θα προσπαθήσουν να ερευνήσουν τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές του νεοελληνικού κράτους: Θα διαπιστώσει πως όλοι σχεδόν οι Μεγάλοι Ευεργέτες είναι Βλάχοι.

Και αυτή η κατάπληξη είναι που οδήγησε τον (Βλάχο) δημοσιογράφο Νικόλαο Μέρτζο να τονίσει: «Βλάχοι όλοι περίπου* οι Μεγάλοι Εθνικοί ευεργέτες πλην του Συγγρού».

(*Σ.Σ. 9 από τους 30, σχετικά στο τέλος)

Εξαιτίας ότι οι ανεγείροντες το Πολυτεχνείο ήταν Βλάχοι εκ Μετσόβου για αυτό τελικά επονομάστηκε και Μετσόβειο Πολυτεχνείο.
Το 1862 άρχισε η κατασκευή του κτιρίου το οποίο σήμερα ονομάζεται Κτήριο Αβέρωφ από τον αρχιτέκτονα Λύσανδρο Καυταντζόγλου. Το 1870 ο Γεώργιος Αβέρωφ, λόγω των δαπανών που χρειαζόταν η κατασκευή του κτιρίου, συγχρηματοδότησε τις εργασίες. Ο Καυταντζόγλου παραιτήθηκε από την επίβλεψη της κατασκευής την ίδια χρονιά, λόγω των αυθαιρεσιών της επιτροπής κατασκευής του κτιρίου. Το 1873 εγκαταστάθηκε στα μισοτελειωμένα ακόμη κτίρια της οδού Πατησίων.

Ο Νικόλαος Στουρνάρης στη διαθήκη του κληροδότησε στο Ελληνικό Δημόσιο και σε κοινωφελείς οργανισμούς ενάμιση εκατομμύριο χρυσές δραχμές της εποχής. Τα χρήματα διατέθηκαν για την ανέγερση και λειτουργία σχολείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων στην Αθήνα, στο Μέτσοβο και στην Αλεξάνδρεια. Περισσότερα από 100.000 τάλιρα αποδόθηκαν για τη σύσταση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Το ποσό αυτό διπλασίασε αργότερα ο Μιχαήλ Τοσίτσας και το συμπλήρωσε ο Γεώργιος Αβέρωφ. Με τις δωρεές αυτών ανθρώπων άλλαξε ριζικά το σκηνικό της τεχνικής εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Τόσο ήταν το πάθος του για την ανέγερση του Πολυτεχνείου, που στη διαθήκη του επιστρέφει την προίκα που πήρε από τη γυναίκα του, με ρητή όμως εντολή να διατεθεί για την αποπεράτωση του Πολυτεχνείου! Όριζε επίσης στη διαθήκη του πως ότι περισσέψει από τη διάθεση της περιουσίας του, να δοθεί και αυτό για το Πολυτεχνείο.

Όσον αφορά τον Μιχαήλ Τοσίτσα στην διαθήκη του άφησε μεγάλα ποσά για την αρωγή των φτωχών καθώς και την ενίσχυση νοσοκομειακών, εκκλησιαστικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Μεταξύ αυτών επισημαίνουμε τις δωρεές σημαντικών ποσών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αρσάκειο και το Πολυτεχνείο. Μετά τον θάνατό του η σύζυγός του Ελένη συνέχισε το φιλανθρωπικό του έργο προσφέροντας σημαντικά ποσά σε εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα καθώς και για το κτίσιμο και την αποπεράτωση του Πολυτεχνείου των Αθηνών.

Οτι και να πούμε το Πολυτεχνείο είναι μια εντελώς βλάχικη υπόθεση.

Ο Victor Berard στο έργο του “La Turqie et l’ Hellenisme Contemporain” Paris 1896 είχε σημειώσει:

«Εδώ και πενήντα χρόνια οι Βλάχοι δούλεψαν για να γίνουν κάθε μέρα περισσότερο Έλληνες και για να σκορπίσουν γύρω τους την ελληνική πίστη. Υπήρξαν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του Γένους. Κληροδότησαν τα πιο όμορφα δώρα, έκτισαν για τον ελληνικό λαό τα πιο όμορφα οικοδομήματα, θεμελίωσαν στην Αθήνα τα ομορφότερα φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά κτίρια του ελληνικού κόσμου».

Ιωσήφ Τσιμισκής (πηγή).

(Σ.Σ. *«Βλάχοι όλοι περίπου οι Μεγάλοι Εθνικοί ευεργέτες πλην του Συγγρού»
Ο όρος “Εθνικός Ευεργέτης” είναι τίτλος που απονεμήθηκε με επίσημο και θεσμοθετημένο τρόπο από την Ελληνική Πολιτεία. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι, που τυπικά δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, όμως η ουσιαστική και πραγματική προσφορά τους θα μπορούσε να τους κατατάξει σαν τέτοιους.

Αυτόν τον τόσο τιμητικό τίτλο κατέχουν σήμερα μόνο τριάντα πρόσωπα. Από αυτά οι δέκα πέντε είναι Ηπειρώτες(!), οι Αβέρωφ, Αρσάκης, Δομπόλης, Ζάππες, Ζωγράφος, Ζωσιμάδες, Καπλάνης, Μελάς, Μπάγκας, Ριζάρηδες, Σίνες, Σταύρου, Στουρνάρης, Τοσίτσας και Χατζηκώστας. Πρόκειται για απίστευτη περίπτωση. Κανένα άλλο μέρος στην Ελλάδα – και ίσως στον κόσμο ολόκληρο – δεν γέννησε ένα τέτοιο αριθμό λαμπρών ευεργετών. Εθνικοί Ευεργέτες καταγόμενοι από άλλες περιοχές είναι: ο Ιωάννης Βαρβάκης από τα Ψαρά, ο Γρηγόρης Μαρασλής από την Οδησσό, ο Ανδρέας Συγγρός από την Κωνσταντινούπολη, ο Εμμανουήλ Μπενάκης από τη Σύρο, ο Ιωάννης Παπάφης από τη Θεσσαλονίκη, ο Παναγής Χαροκόπος από τα Δωδεκάνησα, οι Στέργιος Δούμπας και Κωνσταντίνος Μπέλλιος από τη Μακεδονία, ο Παναγής Βαλλιάνος από την Κεφαλλονιά και ο Δημήτριος Βερναρδάκης από την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.

Από τους δεκαπέντε Ηπειρώτες Εθνικούς Ευεργέτες οι πέντε κατάγονταν από τη Βόρειο Ήπειρο, ο Αρσάκης από τη Χοτάχοβα, οι Ζάππες από το Λάμποβο, ο Ζωγράφος από το Κεστοράτι, ο Μπάγκας από την Κορυτσά και οι Σίνες από τη Μοσχόλη. Τέσσερις ήταν αυτόχθονες γιαννιώτες, οι αδελφοί Ζωσιμάδες,  ο Γεώργιος Σταύρου, ο Βασίλειος Μελάς και ο Γεώργιος Χατζκώστας. Τρεις προέρχονταν από χωριά γύρω από τα Γιάννενα, ο Δομπόλης από το Δεσποτικό, ο Καπλάνης από το Γραμμένο και οι Ριζάρηδες από το Μονοδέντρι. Οι υπόλοιποι τρεις ο Αβέρωφ, ο Στουρνάρης και ο Τοσίτσας ήταν Μετσοβίτες. 
Οι βλάχοι πλειοψηφούν, αφού εκτός από τους Μετσοβίτες, βλάχοι ήταν και οι πέντε Βορειοηπειρώτες και ο Γεώργιος Σταύρου, δηλαδή σύνολο εννιά στους δεκαπέντε Ηπειρώτες και συνολικά βλάχοι ήταν 9 στους 30 Μεγάλους Εθνικούς Ευεργέτες!)  [πηγή]