Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Syrrako Trail Run 2017: Ένας απολαυστικός αγώνας στις “πέτρινες αετοφωλιές” των Τζουμέρκων!

Κάθε δεινός ταξιδευτής και εξερευνητής των μικρών και μεγάλων θησαυρών του πλανήτη μας έχει ξεχωρίσει έναν ή δύο προορισμούς που έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό του και έχουν κατακτήσει μία μοναδική θέση στην καρδιά και την προτίμησή του. 
Για μένα, αυτός ο προορισμός είναι το Συρράκο στα Αθαμανικά Όρη, τα επιβλητικά Τζουμέρκα! Ένας τόπος άγριος, δυσπρόσιτος, αλλά γενναιόδωρα προικισμένος από τη φύση με...
πανύψηλα βουνά, καταπράσινα φαράγγια, πλούσια τρεχούμενα νερά, θεαματικούς καταρράκτες, και ορμητικά ποτάμια.
Έχοντας διαβάσει ήδη ενθουσιώδη σχόλια και ελκυστικές περιγραφές για το περίφημο παραδοσιακό και ιστορικό Συρράκο, αναζητούσα την κατάλληλη ευκαιρία για να το επισκεφτώ και να διαπιστώσω αν επιβεβαιώνει τη φήμη του. Αυτή η ευκαιρία δεν άργησε να εμφανιστεί, καθώς το χωριό βρίσκεται σε μια περιοχή ιδανική για συναρπαστικές δραστηριότητες στη φύση, και έτσι το επέλεξα πριν από 3 χρόνια ως ορμητήριο για τη συμμετοχή μου σε δράσεις canyoning. Τότε, βρέθηκα για πρώτη φορά να κοιτάζω σα μαγεμένη την εικόνα του Συρράκου, αυτού του κουκλίστικου πετρόχτιστου χωριού που είναι κυριολεκτικά γαντζωμένο πάνω σε μια απότομη πλαγιά το όρους Λάκμος. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!!

Και αν η εικόνα του από μακριά προξενεί δέος και θαυμασμό, η περιπλάνηση στα αμέτρητα, κλιμακωτά καλντερίμια του εκπληκτικού χωριού δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια φανταστική διάσταση, σε ένα τόπο ονειρικό, ιδανικό! Εδώ κυριαρχεί η αρμονία, η ομοιομορφία, η ηρεμία, η εξαιρετική αισθητική, ο σεβασμός στον άνθρωπο, στην παράδοση και στο περιβάλλον! Σε υψόμετρο 1.150 μέτρων, το Συρράκο είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, σύμφωνα με την παραδοσιακή ηπειρώτικη αρχιτεκτονική, με πετρόχτιστα σπίτια με στέγες από σχιστόλιθο, πέτρινα γεφύρια, πηγές με δροσερό τρεχούμενο νερό, και μια πανέμορφη κεντρική πλατεία με ταβέρνες και παραδοσιακούς ξενώνες. Τα αυτοκίνητα δεν έχουν θέση μέσα στο χωριό, το οποίο έχει ανοικοδομηθεί και οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί όλες τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών (κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες) χωρίς να αλλοιώνεται καθόλου ο χαρακτήρας του και η θέση του μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Η θέα από το χωριό είναι απερίγραπτη: πανύψηλοι ορεινοί όγκοι ορθώνονται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, γυμνοί στις κορυφές, αλλά με καταπράσινες πλαγιές που καταλήγουν σε πανέμορφα φαράγγια με πυκνή βλάστηση.

Το Συρράκο όμως δεν βρίσκεται μόνο του σε εκείνη τη βορειοανατολική γωνιά των Τζουμέρκων. Αντικριστά στην απέναντι πλαγιά, διαγωνίως και χωρίς άμεση οπτική επαφή, είναι χτισμένο το «δίδυμο» κεφαλοχώρι, οι Καλαρρύτες, με αντίστοιχη αρχιτεκτονική και κοινή μακραίωνη ιστορία. Τα δύο εντυπωσιακά βλαχοχώρια ενώνονται με ένα παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι-σκάλα που καταλήγει στη χαράδρα του ποταμού Χρούσια, παραπόταμου του Καλαρρύτικου. Εκεί, σε ένα ειδυλλιακό καταπράσινο τοπίο, μια σιδερένια γέφυρα διασχίζει το ποτάμι και ξεκινά ένα άλλο ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στο Συρράκο. Μάλιστα, έγιναν πρόσφατα έργα ανάπλασης και συντήρησης στο ιστορικό μονοπάτι, με την τοποθέτηση κιγκλιδώματος, το οποίο όμως δυστυχώς δεν μοιάζει να εναρμονίζεται με το φυσικό τοπίο… Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν ένα μικρό παράδεισο, ένα μέρος που αποπνέει γαλήνη και ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να νιώσει ευεξία και ζωντάνια!

Όμως η ομορφιά ενός τόπου συμπληρώνεται από τους ανθρώπους του, και το Συρράκο έχει την τύχη να κατοικείται από ανθρώπους ζεστούς, φιλόξενους και δραστήριους, που αγαπούν την πατρίδα τους και θέλουν να την αναδείξουν. Αυτή η αγάπη για προβολή της μοναδικής ομορφιάς της περιοχής γέννησε την ιδέα για τη διοργάνωση του πρώτου ορεινού αγώνα τρεξίματος, Syrrako Trail Run “Race to Freedom”, σε μία διαδρομή 11χλμ που ενώνει τα δύο χωριά, Συρράκο και Καλαρρύτες. Μετά από πολύμηνες προσπάθειες, με την εποικοδομητική συνεργασία όλων των τοπικών φορέων, την προσέλκυση πλήθους χορηγών, και την επιστράτευση μεγάλου αριθμού εθελοντών, η ιδέα έγινε πραγματικότητα και έτσι βρεθήκαμε εδώ στη μέση του καλοκαιριού για να απολαύσουμε μία νέα εμπειρία ορεινού τρεξίματος!

Από την προηγούμενη μέρα του αγώνα, το χωριό σφύζει από ζωή! Δρομείς με τις οικογένειές τους κατακλύζουν την πλατεία του Συρράκου, γεύονται τις νοστιμιές στις τοπικές ταβέρνες, περιδιαβαίνουν τα καλντερίμια και θαυμάζουν την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, ενώ οι φωνές χαρούμενων παιδιών πλημμυρίζουν την παιδική χαρά του χωριού. Όλοι οι ντόπιοι είναι εκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια και να βοηθήσουν στην επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας. Άνθρωποι χαμογελαστοί, περήφανοι για τον τόπο τους, υποδέχονται όλους τους επισκέπτες και τους μιλούν με συγκίνηση για το ένδοξο χωριό τους. Ανάμεσά τους και η Συρρακιώτισα χρυσή ολυμπιονίκης Αθανασία Τσουμελέκα η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην υλοποίηση της ιδέας και βρίσκεται εδώ για να δώσει κύρος με την παρουσία της και να κάνει την τεχνική ενημέρωση και την περιγραφή του αγώνα. Το Συρράκο, εκτός από παραμυθένιο χωριό, είναι και ο τόπος καταγωγής σημαντικών ιστορικών προσώπων, όπως ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης και ο ποιητής Κώστα Κρυστάλλης. Στο πατρικό σπίτι του Κρυστάλλη, που σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο, ένα μέλος της οργανωτικής επιτροπής μας ξεναγεί με ενθουσιασμό και μας δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ζωή στο χωριό τα παλιά χρόνια και την ιστορία του τόπου.

Ξημερώνει η Κυριακή και πλησιάζει η ώρα της εκκίνησης του αγώνα. Ένα πολύβουο πλήθος ορεινών δρομέων συγκεντρώνεται στην κεντρική πλατεία για να προμηθευτεί τους αριθμούς συμμετοχής και να κάνει το απαραίτητο ζέσταμα στα καλντερίμια. Ο καιρός είναι ζεστός και ο λαμπρός ήλιος προμηνύει ότι η προσπάθειά μας θα έχει αυξημένη δυσκολία. Στις 9.30 το πρωί δίνεται η εκκίνηση και στριμωχνόμαστε στα στενά σοκάκια, περνώντας μπροστά από το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Νικολάου. Ανηφορίζουμε το περίτεχνο λιθόστρωτο καλντερίμι με κατεύθυνση προς την είσοδο του χωριού με την τεράστια πέτρινη αψίδα, το πέτρινο γεφύρι, τις βρύσες, και τους μικρούς καταρράκτες. Αφήνουμε πίσω μας το χωριό και κινούμαστε για λίγο πάνω σε δύσκολη ασφάλτινη ανηφόρα, κάτω από τον καυτό ήλιο, πριν φτάσουμε στο σημείο όπου ξεκινάει το κατηφορικό μονοπάτι. Για τα επόμενα 2 χιλιόμετρα η διαδρομή είναι απολαυστική: πυκνά δέντρα που δημιουργούν σκιά και εμποδίζουν τις καυτές ακτίνες του ήλιου, δροσερό αεράκι και εύκολη, γρήγορη κατάβαση σε βατό χωμάτινο μονοπάτι.

Βρισκόμαστε πλέον περίπου στα μέσα της διαδρομής, όταν την κατάβαση διαδέχεται μια μεγάλη και απότομη ανηφόρα που οδηγεί στους Καλαρρύτες. Η ανάβαση είναι επίπονη, ο ήλιος εξαπολύει ανενόχλητος τις ακτίνες του πάνω στα κεφάλια μας, και εμείς προσπαθούμε με λαχτάρα να φτάσουμε στην όαση των Καλαρρυτών. Εκεί, μας υποδέχονται οι κάτοικοι με ζεστό χειροκρότημα και επευφημίες, ενώ ο σταθμός τροφοδοσίας στην κεντρική πλατεία του χωριού σβήνει τη δίψα μας με δροσερό νερό και αναψυκτικά. Απομένουν άλλα 3 χιλιόμετρα, που είναι αναμφίβολα τα πιο όμορφα του αγώνα!

Φτάνουμε στην έξοδο των Καλαρρυτών και μπαίνουμε στο σπάνιας ομορφιάς, ιστορικό μονοπάτι που ενώνει τα δύο χωριά, διασχίζοντας το φαράγγι του Χρούσια. Είναι μια εκπληκτική στενή διαδρομή με συνεχείς εναλλαγές, και με θέα στο βάθος τις πλαγιές των πανύψηλων βουνών. Ξαφνικά, σε μια στροφή ξεπροβάλλει μπροστά στα μάτια μας η παραμυθένια μορφή του Συρράκου. Η εικόνα αιχμαλωτίζει το βλέμμα και σε προκαλεί να σταματήσεις για να την απολαύσεις και να την αποτυπώσεις στη μνήμη και στην καρδιά σου. Όμως η αποστολή μας δεν έχει ολοκληρωθεί, και πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία, που γίνεται πλέον απότομα κατηφορική, πάνω σε μεγάλες πέτρες και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και χρήση του κιγκλιδώματος για περισσότερη ασφάλεια. Μετά από λίγο φτάνουμε στη χαράδρα του ποταμού Χρούσια. Εκεί η βλάστηση οργιάζει, η θερμοκρασία είναι ιδανική, και είναι αρκετά δύσκολο να αντισταθούμε στην επιθυμία να βουτήξουμε μέσα στα δροσερά νερά του ποταμού. Από εκείνο το σημείο, η πλατεία του Συρράκου και ο τερματισμός απέχουν μόνο 1 χιλιόμετρο, αλλά είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι του αγώνα. Διασχίζοντας το ποτάμι πάνω από τη σιδερένια γέφυρα, ξεκινάει η τελευταία αλλά ατελείωτη ανάβαση κάτω από το ζεστό ήλιο.

Κάποια στιγμή το σκαρφάλωμα φτάνει στο τέλος του και μπαίνουμε επιτέλους στο χωριό, όπου έχουμε να διανύσουμε τα τελευταία μέτρα πάνω στα γραφικά καλντερίμια, με τους θεατές να μας εμψυχώνουν και να επιβραβεύουν την προσπάθειά μας. Νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή της εισόδου στην πανέμορφη πλατεία του Συρράκου, με την αψίδα του τερματισμού στο κέντρο, και ένα πλήθος κόσμου να χειροκροτάει! Η εκδήλωση ολοκληρώνεται ιδανικά, με την όμορφη γιορτή που έχουν στήσει οι κάτοικοι και οι διοργανωτές για όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους, με μουσική, νόστιμο φαγητό, κρύες μπύρες και αναψυκτικά.

Το Syrrako Trail Run ήταν αναμφίβολα ένας από τους πιο απολαυστικούς «μικρούς» ορεινούς αγώνες, καθώς κατάφερε σε μόλις 11 χιλιόμετρα να συνδυάσει τη θετική υψομετρική διαφορά περίπου 700 μέτρων με τις έντονες εναλλαγές του τερέν, το εντυπωσιακό καταπράσινο φυσικό περιβάλλον και τις δύο «πέτρινες αετοφωλιές» των Τζουμέρκων, το Συρράκο και τους Καλαρρύτες. Η ικανοποίηση και τα θετικά σχόλια των συμμετεχόντων επιβεβαιώνουν την επιτυχία της διοργάνωσης και δημιουργούν ακόμα υψηλότερες προσδοκίες για την επόμενη διεξαγωγή του αγώνα. Μέχρι τότε, το Συρράκο και τα Τζουμέρκα παραμένουν η ιδανική επιλογή για απαιτητικούς ταξιδιώτες που αναζητούν σπάνιες φυσικές ομορφιές και φιλόξενους προορισμούς!

Κατερίνα Κουκάκη (πηγή: advendure.com)