«Ιδού
λοιπόν κ. Τόσκα πεδίον δόξης λαμπρό. Συνεργαστείτε με την Περιφέρεια Ηπείρου
που έχει τους πόρους και προχωρήστε σε προγραμματική σύμβαση και μνημόνιο
συναντίληψης»
Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Ενώ μελετάμε τον απολογισμό 112 σελίδων για το 2017 που
δημοσιοποίησε η Περιφέρεια Ηπείρου είναι σαφές ότι πρέπει αναζητηθεί
περισσότερο όραμα και πολιτική φαντασία.
Ωστόσο, τα τραγικά γεγονότα στη Μάνδρα αλλά και η διανομή
του κοινωνικού μερίσματος προκαλούν εύλογους προβληματισμούς σε σχέση με τον
πυρήνα του κράτους, ο οποίος είναι σαφές ότι πρέπει να αποκατασταθεί.
Είναι καιρός όλοι να αντιληφθούμε ότι η λογική της
πελατειακής σχέσης με...
τον πολίτη μέσα από περιστασιακά επιδόματα και
επιχορηγήσεις πρέπει να λάβει τέλος.
Γιατί σε αυτό τον βωμό θυσιάζονται βασικές παροχές,
μεταξύ των οποίων και αυτή της ασφάλειας.
Από την αρχή της κρίσης ο τομέας της δημόσιας
τάξης κυριολεκτικά παραπέει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των
αστυνομικών. Παρά την αύξηση της εγκληματικότητας η επιχειρησιακή ετοιμότητα
της ΕΛΑΣ δοκιμάζεται καθημερινά, καθώς δεν υπάρχουν ανταλλακτικά και βενζίνη
ακόμη και για να μια απλή περιπολία. Είναι προφανές λοιπόν, πως όλοι οι στόχοι
ανάκαμψης και ανάπτυξης δεν μπορούν να έχουν αντίκρισμα σε μια κοινωνία όπου οι
πολίτες δεν αισθάνονται στοιχειωδώς ασφαλείς να ζήσουν, πολύ περισσότερο να
εργαστούν παραγωγικά ή να επενδύσουν. Βασική έννοια επιβίωσης δεν είναι μόνο να
μην τρως από τα σκουπίδια, όπως δήλωνε με θράσος η κ. Κουντουρά και η ασφάλεια
είναι κεντρικό στοιχείο αυτού που αποκαλούμε «ποιότητα ζωής».
Η οριακή αυτή
κατάσταση της ΕΛΑΣ έχει ακόμα μια παράμετρο: την αδυναμία σχεδιασμού
ευέλικτων πολιτικών από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προκειμένου η
Αστυνομία να μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Τι εννοώ; Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες
οχήματα τύπου Citroen Xsara τα οποία τα έχουμε από την εποχή των Ολυμπιακών
Αγώνων. Το κόστος της συντήρησής είναι από 5.000-10.000 ευρώ το χρόνο, για
αυτοκίνητα τα οποία ήδη μετρούν πάνω από μια δεκαπενταετία ζωής.
Δυστυχώς μια κακώς
εννοούμενη αντίληψη περί συνεργασίας του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα,
περιορίζει τις συμπράξεις μόνο σε μεγάλα τεχνικά και οδικά έργα,
παραγνωρίζοντας πως ουσιώδες κομμάτι μιας συνεργασίας είναι η παροχή υπηρεσιών.
Συνεπώς το Υπουργείο μπορεί να συμπράξει με τον ιδιωτικό τομέα με στόχο η ΕΛΑΣ
να αποκτήσει νέα οχήματα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μεσομακροχρόνιας
μίσθωσης (leasing). Πιο οικονομικά θα βγει και κυρίως θα υπάρξει άμεσο
κοινωνικό όφελος στον τομέα της ασφάλειας.
Μέσα από την μίσθωση,
η Αστυνομία θα επεκτείνει τον στόλο της προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της,
ενώ θα έχει τη δυνατότητα στο τέλος της σύμβασης είτε να αγοράσει τα οχήματα
αυτά είτε να νοικιάσει νεώτερα. Το στοιχείο αυτό είναι κρίσιμο, προκειμένου να
διασφαλιστεί η επιχειρησιακή ικανότητα της ΕΛΑΣ και να μην συσσωρεύει στόλο
παλαιών αυτοκινήτων, των οποίων η επισκευή κοστίζει πολύ και όσο προχωρά η
τεχνολογία γίνονται παρωχημένα.
Με δεδομένο ότι ο
κλάδος των αυτοκινήτων έχει χτυπηθεί αρκετά στα χρόνια της κρίσης είναι βέβαιο
πως με μια καλή συνεννόηση μεταξύ των ιδιωτών και του Δημοσίου μπορούν να
δημιουργηθούν τα κατάλληλα πακέτα που να εξασφαλίζουν το μέγιστο όφελος για την
Ελληνική Αστυνομία.
Το μεγάλο ερώτημα
είναι πως θα εξευρεθούν οι κατάλληλοι πόροι για την αύξηση του στόλου, τη
στιγμή που υπάρχουν ενεργές συμβάσεις συντήρησης με ιδιώτες. Εδώ οι Περιφέρειες
μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο, ώστε μέσα από προγραμματικές συμβάσεις με
την ΕΛΑΣ να καλύψουν τουλάχιστον μέρος του κόστους ανανέωσης του στόλου της
ΕΛΑΣ εντός των ορίων τους. Με δεδομένο μάλιστα πως τα παράβολα για άδειες
οδήγησης και μέρος των προστίμων από κλήσεις καταλήγουν στις Περιφέρειες, αυτός
θα ήταν και ένας τρόπος προκειμένου να αποκτήσουν ανταποδοτικό χαρακτήρα
«επιστρέφοντας» και ενισχύοντας την Αστυνομία.
Εν προκειμένω η
Περιφέρεια Ηπείρου ως η λιγότερο ανεπτυγμένη, η πιο ολιγοπληθής, με ένα
δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο αλλά με το πλεονέκτημα των δύο μεγάλων οδικών
αξόνων που τη διαπερνούν, μπορεί να
λειτουργήσει ως «πιλότος» ώστε να αντληθούν δεδομένα και στη συνέχεια το
πρόγραμμα να επεκταθεί στην υπόλοιπη χώρα.
Ιδού λοιπόν κ.
Τόσκα πεδίον δόξης λαμπρό.
Συνεργαστείτε με την
Περιφέρεια Ηπείρου που έχει τους πόρους και προχωρήστε σε προγραμματική
σύμβαση και μνημόνιο συναντίληψης. Δείτε τη σχέση κόστους-οφέλους και
χαράξτε πραγματική πολιτική ασφάλειας με έργα και όχι με λόγια. Αν το πρόγραμμα
λειτουργήσει και υπάρχει και λίγη στρατηγική σκέψη μπορεί να συναφθεί μια
συνολική συμφωνία στην οποία θα μπορούσε να συμμετέχει και η ΕΛΒΟ με ειδική
μονάδα στην Ήπειρο.
Αυτή είναι μια
ορθολογική κατανομή του μερίσματος με ουσιαστικό αντίκρισμα στην κοινωνία.
Όχι άλλη μια αναδιανομή της μιζέριας με επιδόματα που καταβάλλονται τον
Δεκέμβριο για να ζητηθούν πίσω τον Ιανουάριο.
ΥΓ1.
Δεν χρειάζεται και αυτή τη φορά να ενισχύουμε γερμανικές εταιρείες. Μπορούμε να
επιλέξουμε αυτοκίνητα της ΕΛΑΣ για leasing και από άλλους Ευρωπαίους εταίρους
μας.
ΥΓ2.
Για το θέμα του απολογισμού του 2017 της Περιφέρειας Ηπείρου θα επανέλθω
συγκεκριμένα.
