Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Συγνώμη που θα σας κακοκαρδίσω, αλλά όσοι ονειρεύονται πολιτικές
αλλαγές (παραίτηση κυβέρνησης), από μια συγκέντρωση κακομοίρηδων σε
μια πλατεία, ή μικροί ήταν Κνίτες και δεν έχουν αποβάλλει τις ...επαναστατικές
φαντασιώσεις, ή διαβάζουν πολύ …επιστημονική φαντασία & μυθιστοριογραφία.
Το πολιτικό σύστημα εδώ και χρόνια είναι ένα...
πολυεπίπεδο
και πολυπλόκαμο καθεστώς, το οποίο λειτουργεί
εντελώς προστατευμένα και ανεξάρτητα από τη θέληση
των πολιτών – μόνιμα πάντα σε ένα ιδιότυπο απυρόβλητο…
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι και το κυρίαρχο πολιτικό μας πρόβλημα και όχι φυσικά αν θα έχει περισσότερες ή λιγότερες εξουσίες ο πρωθυπουργός ή ο ΠτΔ.
Το πρόβλημα είναι ότι ο πολίτης είναι εκτός πολιτικού πλαισίου, ότι μονίμως υφαρπάσσεται η ψήφος του, για να χρησιμοποιηθεί ως εκ των υστέρων άλλοθι νομιμοποίησης των διαφόρων πρακτικών που είναι σε βάρος του.
Μιλάμε για την αθλιότητα προσωποποιημένη δηλαδή!
Και μη τρέφει κανείς φρούδες ελπίδες, όλοι τους λειτουργούν
με τον ίδιο τρόπο.
Το μέλημα είναι ένα: Η κατάκτηση της εξουσίας για τον προσπορισμό των προνομίων που τη συνοδεύουν! Από τα κορυφαία στελέχη, μέχρι τον τελευταίο πολίτη – μέλος τοπικής στο τελευταίο χωριό της επικράτειας.
Το μέλημα είναι ένα: Η κατάκτηση της εξουσίας για τον προσπορισμό των προνομίων που τη συνοδεύουν! Από τα κορυφαία στελέχη, μέχρι τον τελευταίο πολίτη – μέλος τοπικής στο τελευταίο χωριό της επικράτειας.
Για παράδειγμα, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, ότι παρόλο που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξαπάτησαν τους πολίτες για να εκλεγούν, όχι βέβαια στο βαθμό της σημερινής, αλλά σε πολύ μεγάλο πάντως βαθμό, παρά ταύτα, οι κυβερνήσεις αυτές και εξελέγησαν και άντεξαν και νομοθέτησαν ότι είχαν συμφωνήσει με τους ξένους….
Άρα, το πρόβλημα είναι βαθύτερο, είναι ένας συστηματικός καρκίνος που έχει εξαπλωθεί οριζόντια μέσα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, με πολλαπλές μεταστάσεις και παρουσίες:
Είναι το πολιτικό μας προσωπικό, αυτοί οι ανεπάγγελτοι συνήθως (ή έστω στην καλύτερη περίπτωση τρόφιμοι του προστατευμένου περιβάλλοντος του δημοσίου), επαγγελματίες των κομματικών μηχανισμών, δημαγωγοί και λαϊκιστές του χειρότερου είδους, που με χρόνια έχουν αναπτύξει το …μοναδικό ταλέντο της …φλύαρης αοριστολογίας, να μιλούν διαρκώς χωρίς τελικά να λένε τίποτα και το χειρότερο, χωρίς να κάνουν τίποτα!
Αν δεν απαλλαγούμε από αυτούς και την συνακόλουθη οικογενειοκρατία που προκαλούν για να διαιωνίζουν το καθεστώς τους, δεν θα υπάρξει καλύτερη μέρα…
Τα υπόλοιπα είναι μεγαλοστομίες, ευχολόγια και ψέματα…
