Τι το’ θελες τότε εκείνο το
«Ολλαντρεού» αγαπητέ Αλέξη πρωθυπουργέ μας;
Κι αναρωτιόμαστε δεν αισθάνθηκες κάπως άβολα προ ημερών όταν υποδέχθηκες τον Γάλλο
πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς και κατά την προσφώνησή σου τόνισες (και καλά έκανες)
ότι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον αποφασιστικό ρόλο και τη στήριξη που παρείχε
στη χώρα μας ο Φρανσουά Ολλάντ πριν ένα χρόνο, σ’ εκείνο το βασανιστικό
δεκαεπτάωρο των διαπραγματεύσεων για το αν η χώρα μας θα οδηγηθεί στο Grexit
και την πτώχευση; Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί. Ας φρεσκάρουμε όμως...
λίγο τη μνήμη
των αναγνωστών μας.
Ήταν πριν τέσσερα χρόνια όταν ο
σοσιαλιστής Φρανσουά Ολλάντ εκλέγονταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γαλλίας.
Διαδέχθηκε τον δεξιό, σκληρό και απρόβλεπτο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος παρά την
μη αμφισβητούμενη αγάπη για τη χώρα μας οφειλόμενη σε μεγάλο βαθμό στον
γεννημένο στη Θεσσαλονίκη ελληνοεβραίο παππού του, συντάχθηκε απόλυτα με την
πολιτική Μέρκελ – Σόιμπλε, σε βαθμό που του κόλλησαν το παρατσούκλι «Μερκοζί».
 |
| "Ολαντρεού" με χιούμορ στα "παιδία που παίζει" και ο Αρκάς... |
«ριζοσπαστικής» αριστεράς είχε στη Γαλλία ως συνομιλητή τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Ο τελευταίος, παρά το γεγονός ότι ηγείται ενός κόμματος που ποτέ δεν ξεπερνάει το 4-5% στις βουλευτικές εκλογές, είχε κατέλθει τότε ως υποψήφιος της ευρύτερης αριστεράς, στις προεδρικές εκλογές εισπράττοντας στον α’ γύρο μονοψήφιο ποσοστό. Στον β’ γύρο υποστήριξε τον Φρανσουά Ολλάντ.
Ο Μελανσόν, όσο ο κ. Τσίπρας
κινούνταν (σε επίπεδο διακηρύξεων) σε αριστερά μονοπάτια, πήρε επανειλημμένα
στην Ευρωβουλή σαφείς θέσεις υπέρ του δίκιου της Ελλάδας. Εδώ και λίγο καιρό,
κάπως «ησύχασε». Για λίγο διάστημα μάλιστα έγινε συνδαιτυμόνας του … «Ζαν
Βαρουφάκης»! Τελευταία φαίνεται ότι αντελήφθησαν κι αυτοί τον καλπάζοντα
«φουρλαϊδισμό» του και τον έκαναν πέρα.
Λίγες μόνο μέρες λοιπόν μετά την εκλογή
στην Προεδρία του Φρανσουά Ολλάντ, ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τον Μελανσόν στο
Παρίσι. Και σε μια κοινή τους συνέντευξη ξεστόμισε το ιστορικό πλέον «ελπίζουμε
ο κ. Ολλάντ να μη γίνει Ολλαντρεού (!)» κάνοντας λογοπαίγνιο με το όνομα του Γ.
Παπανδρέου, που ως γνωστόν στα γαλλικά προφέρεται ως «Παπαντρεού» (όλες οι
γαλλικές λέξεις τονίζονται στη λήγουσα).Η δήλωσή του δεν γοήτευσε κανέναν
ασφαλώς, τη στιγμή μάλιστα που ο Φρανσουά Ολλάντ δεν είχε αναλάβει καλά – καλά
τα καθήκοντά του. Οι καιροί άλλαξαν, ο Ολλάντ ακολούθησε την πορεία του χωρίς
δραματικές αλλαγές ή μεταπτώσεις και σε ένα χρόνο θα κριθεί από τον γαλλικό
λαό. Η στήριξη όμως που προσέφερε στη χώρα μας είναι αδιαμφισβήτητη και αναγνωρίσθηκε
από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Αντίθετα, ο τελευταίος πραγματοποίησε στροφή 180
μοιρών σε σύγκριση με τις επί χρόνια διακηρυγμένες θέσεις και διακηρύξεις του.
Θα είχε άδικο λοιπόν αν ο παλιός του φίλος Μελανσόν ακολουθώντας το τότε
παράδειγμα του κ. Τσίπρα του έλεγε σήμερα «από Τσίπρας έγινες Τσιπρεού»;
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι
πρόκειται για χιούμορ τύπου και ποιότητας Σεφερλή. Ασφαλώς και έτσι είναι. Κάτι
τέτοιο ήταν άλλωστε κι εκείνο το «Ολλαντρεού» εμπλουτισμένο και με το
Λαζοπουλικό χαρακτηριστικό της αγένειας. Έχει ο καιρός γυρίσματα λοιπόν. Κι
ευτυχώς οι πολιτικοί της Γαλλίας, δεν το κρατάνε μανιάτικο.
Γιώργος Απηλιώτης ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ
